Κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες
και βλέπω πρόσωπα ανθηρά.
Γυρίζω βλέπω στον καθρέφτη
και μου πλακώνεται η καρδιά.
Δίνω ξεγυριστή μια μούντζα
στη φάτσα μου την τωρινή,
κλείνω το άλμπουμ λυπημένη
και το κλειδώνω στο κουτί.
Διώχνω μακριά ό, τι με πληγώνει.
Δε θέλω πίκρες, στεναγμούς.
Φτάνει να σκέφτομαι όσα φύγαν.
Δεν περιμένω γυρισμούς.
Μόνο μια φάτσα αγαπημένη
δε λέει να φύγει από το νου,
μα μένει πάντα καρφωμένη
στο αιώνιο διάβα του καιρού.