Χτες ήρθα και σ’ είδα άλλη μια φορά.
Με γλύκανες με τα φρούτα σου και μου γέμισες την
καρδιά δροσιά.
Μα με πότισε και θλίψη η τόση σου ερημιά.
Με πιάνει θλίψη για τη ζωή που περνά.
Όχι για τα ξένα μου δόντια και τ’ άσπρα μου
μαλλιά, αλλά μόνο για τ’ άφθαρτα
που τ’ αγγίζει η φθορά.
Ήρθες και μου ’φερες τη χαρά κι έφυγες και την
πήρες πίσω!