Η θάλασσα, όπως κι ο ουρανός
νόμιζα πως ήταν για όλους, κοινός
κλίνανε προς τον κομμουνισμό,
αλλά τώρα τελευταία, μου φαίνεται
πως η θάλασσα έγινε… γαλαζοαίματη
αφού τις καλύτερες αγκαλιές της
και τις ωραιότερες ακρογιαλιές της
τις πρόσφερε στον ΕΟΤ
που τις μάντρωσε πολυτελώς
για να δέχονται ν’ ανοίγουν
τις πόρτες τους στους παραλήδες.
Κι ο λαός, ο φτωχός
με το πορτοφόλι το φτενό
να τη βολεύει σε κάνα βράχο
γλιστερό ή μυτερό
ακατάλληλο τελείως
για του παραλή τον πισινό.