Σκέψεις 29.10.2020
- Το γεμάτο στομάχι δε στοχάζεται.
Το καλοχτενισμένο και λαμπιρίζον από την μπριγιαντίνη κεφάλι δε σκέφτεται.
Ούτε η πολυτελής ενδυμασία ντύνει ωραίους στοχασμούς κι ούτε σκεπάζει στήθη, που μέσα τους χτυπά απλή κι ανθρώπινη καρδιά!
- Πολλές φορές από φιλοδοξία, γινόμαστε ρεντίκολο μέγα στην κοινωνία.
- Οι στοχαστές δε βρίσκονται μέσα στα πολυτελή γραφεία, όπου η λάμψη& από το ασημένιο τασάκι θ’ αποσπάσει τη σκέψη τους και το καλογυαλισμένο γραφείο κι οι χρυσόδετοι τόμοι θα τραβήξουν το βλέμμα και την προσοχή τους.
Ο στοχαστής ζει στο γυμνό δωμάτιο, το σκοτεινό, εκεί που μόνο η σκέψη του λάμπει και τα συναισθήματά του θυμιάζουν τη μούχλα, τη φτώχια και τη γύμνια της κάμαράς του.
Ο στοχαστής βρίσκεται στα ξερονήσια της εξορίας, κάτω από το βούρδουλα του βασανιστή, μέσα στο κελί το βρώμικο της απομόνωσης, με στομάχι αδειανό, με κοιλιά που γουργουρίζει, πόδια ξεπαγιασμένα και πληγιασμένα.
Μόνο σ’ αυτά τα κορμιά ζει καρδιά δυνατή και σκέψη φωτεινή.
- Πάρε μια φούχτα στοχασμού
από τις ώρες μοναξιάς.
- Μη σηκώνεις τριώροφο,
Κάποιου τον ήλιο κλέβεις.
- Οι χτύποι κι οι φωνές της καρδιάς
ποτέ δε φτάνουν σε ξένα αυτιά! - Για κάτι, που ξεφεύγει από τις αισθήσεις και τον
κοινό νου, ας μη ζητάμε απτές αποδείξεις. - Όταν η συνείδηση απουσιάζει από μέσα μας ας μη
ζητάμε ευθύνες από τον εαυτό μας. Η μετάνοια δεν
είναι τίποτ’ άλλο, από την παρουσία της συνείδησης.
Το να παραδέχεται κανείς το λάθος του σημαίνει πως
είναι σωστός άνθρωπος. - Η μοναξιά σ’ εμπνέει και σε κάνει να στοχάζεσαι, η
πολυκοσμία σε ζαλίζει. - Η Αλήθεια και η Αρετή
θέλουνε δυνατή ψυχή!
Όταν έρχονται οι αναμνήσεις ξεχειλίζουν οι πόθοι,
ξυπνούν οι καημοί.