Στη Ζάκυνθο, όπως και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας, μα και του κόσμου, υπήρχαν πλούσιοι άρχοντες και φτωχός λαουτζίκος.
   Οι άρχοντες χάθηκαν. Οι λαουτζίκος έζησε.
   Στις δυσκολίες και δυστυχίες που φέρνουν οι πόλεμοι, οι σεισμοί, οι θεομηνίες,
   οι πλούσιοι άρχοντες δεν αντέχουν γιατ’ είναι ανίκανοι ν’ αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες, να ζήσουν με στέρηση, ενώ ο λαός ο φτωχός συνεχίζει να παλεύει όπως πάντα. Αγωνίζεται, λυγίζει, μα δεν πέφτει. Στο τέλος νικάει τον αφανισμό.
   Ζει κι ανασταίνεται.