Θα ’θελα να ’ρθει μια αυγή
π’ ο ήλιος να προβάλει
και να με βρει χωρίς καμιά
σκοτούρα στο κεφάλι.
Θα ’θελα να ’ρθει μια βραδιά
μ’ ολόγιομο φεγγάρι
κι απ’ την καρδιά να πάρει
κάθε κακοκεφιά.
Θα ’θελα οι έγνοιες της ζωής
να κάμουνε φτερά
και την καρδιά μου ν’ αγκαλιάσει
μι’ αθώα κι άδολη χαρά.
Θα ’θελα ακόμα γύρω μου
το γέλιο ν’ αντηχεί
κι αδελφωμένοι οι λαοί
να χαίρονται στη Γη.
Ας πλημμυρίσει η Γη μ’ Αγάπη
κι ας ξεχυλίσει από χαρά
και η Ειρήνη ας φυτέψει
σε κάθε άκρη κλώνο Ελιάς.