Δευτέρα 26 Οκτώβρη 1981
Είναι η πρώτη μέρα που μπήκα στο τμήμα μου (Στ΄
τάξη) για να κάνω μάθημα.
Με υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα. (Πιστεύω να μην
είναι ψεύτικα). Φαίνονται καλά παιδιά. Εύχομαι να μην
διαψευστούν οι προγνώσεις μου.
Πρώτο μάθημα ήταν κάτι σχετικό με τον Άγιο Δημήτρη
(επίκαιρο) και την 28η
Οκτώβρη. Για το θεό και την Πατρίδα!! Δυο από τις
μεγάλες μου αγάπες (γιατί
έχω κι άλλες παιδιά, γονείς, αδέλφια, οικογένεια
και… άλλες).
Αντί για Αναγνωστικό βγάλαμε την Ιστορία του και
διαβάσαμε το «έπος του ’40».
Πόσα φτερά δίνουν στο νου και στην καρδιά αυτές
οι σελίδες! Πόσο με συναρπάζουν κι εμέ, μαζί με τα
παιδιά, αυτές οι ηρωικές αυθόρμητες και παράτολμες
αποφάσεις του αθάνατου λαού μας! Πόσο συγκινιέμαι,
όταν βλέπω τις ολοζώντανες εκείνες εικόνες, που
μιλούν τόσο παραστατικά και φανερά για
τον ξεσηκωμό ενός λαού, που στέλνει μ’ ευχές και
τραγούδια, τα νιάτα της φυλής για να φέρνουν τη
λευτεριά! Πολλά δε θα γυρίσουν θα μείνουν να ποτίσουν
με το αίμα και τον ιδρώτα τους το δέντρο της
Λευτεριάς εκεί στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας.
Πίσω θα γυρίσει μόνο η δόξα αγκαλιασμένη
με τη Λευτεριά.
Ντρέπουμαι που εγώ απολαμβάνω τη Λευτεριά, που
άλλοι πλήρωσαν με θυσίες.
Ήταν ένα μάθημα που γέμισε την καρδιά μου με
υπερηφάνεια εθνική και θαυμασμό για το μεγαλείο της
γενιάς του… 40!!!
Αισθάνομαι σα να βρήκα τον προσανατολισμό μου τώρα
που μπήκα στη δική μου τάξη!