Ο τουρισμός στη δίνη του
π’ όλους τους συνεπαίρνει
άρπαξε φέτος τη Μαρή
κι εδώ μας τήνε φέρνει.

Κι ήρθε σικάτη και κομψή
και κραγιονιαρισμένη.
Κούκλα σωστή η Σαλονικιά
κι ωραία φορμαρισμένη.

Ο χρόνος δεν την άγγιξε
κι αυτή αυτόν ποτέ τση
και μοναχά οι Μάηδες
πέρασαν πανουθέτση.

Την ομορφιά τους τσ’ άφησαν,
το ρόδινό τους χρώμα,
που τ’αποκτάς και με το ρουζ
αλλά και με το πιόμα.

Εξοπλισμένη έφτασε
από καλυντικά,
με το μανόν το αρζαντέ,
και άλλα και λοιπά.

Φροντίζει για τα ρούχα τση
νά ’ναι σιδερωμένα.
Θέλει κορμί και πρόσωπο
πολύ περιποιημένα.

Έχει και δίκιο βέβαια,
γιατί εδώ στο Τζάντε
(το φιόρο του Λεβάντε)
διαθέτουμε κι αρχοντολόι αρκετό
και πολύ υψηλό:
Μινώτους, Κομούτους, Λογοθέτες
με οικόσημα και υπηρέτες
και για να παρουσιαστούμε
σ’ αυτούς μπροστά
πρέπει η εμφάνισή μας
να είναι στα ίδια μέτρα και σταθμά.
Έλα! Πως να παρουσιαστούμε
και να σταθούμε
πλάι στ’ αρχοντολόι
εμείς που είμαστε κι από κάποιο σόι!

Όσο για το φαΐ τση
πολύ μας στοίχισε.
Φαλήραμε από τα έξοδα
που κάναμε για τη συντήρησή τση.

Πού ξανακούστηκε
δυο φαγητά να κάνει
τον κεσέ το γιαούρτι.
Να τρώει τ’ αβγό μισό
και το μπιφτέκι
να το κόβει στα οχτώ;

Πολύτερο τρώνε το μυρμήγκι
και ο σπουργίτης,
αλλά μας είπε πως το φαΐ τση
τ’ αναπληρώνει με το σχετικό κρασί τση.

Ήθελε όλους να τους χαρτζιλικώνει
και φράγκο στο πορτοφόλι τση δε σταυρώνει.
Κάθε τόσο στη Μύρτα μηνάει
καθόλου να μην αργήσει
τη σύνταξη να τση ταχυδρομήσει.