Με το χαμόγελο στα χείλη
εβάλανε τον Πώπο εμπρός.
Δεν εχρειάστηκε μαντήλι
για τα μάτια κανενός.

Βλέφαρο δεν ενότησε.
Αλλά προς τι αυτό;
Τα δάκρυα ταιριάζουνε
μόνο σ’έναν κουτό.

Γέλια, χαρές αρμόζανε
Στον Πώπο ειδικά,
που στη ζωή του γλέντησε
του κόσμου τα καλά.

Στα χέρια τση Εύας άφησε
την ύστερη πνοή του,
αφού με Εύες πέρασε
ολόκληρη η ζωή του

Η τελετή περίλαμπρη,
αντάξια του νεκρού,
που θιασώτης ήτανε
του ωραίου και του καλού.

Ο καφές στο καφενείο,
όπως γίνεται συνήθως
Λίγος, νερομπούλι,
μα και κρύος.

Όσο για 'κειό το παξιμάδι
λες κι ήταν τσιμεντόλιθος.
Στον τόπο θα σε άφηνε
αν σ’ έβαζε σημάδι.