Όμορφη νύχτα η αποψινή
μ’ ολόγιομο φεγγάρι,
με τ’ άστρα να φεγγοβολούν
σαν αναμμένοι φάροι.
Και η γαλήνη διάχυτη
στην πλάση πέρα ως πέρα
γεμίζει αγαλλίαση
θάλασσα, γη, αέρα.
Όπως κοιμάται αμέριμνη
και ήσυχ’ όλη η πλάση,
ας ηρεμούσε κι η ψυχή
απ’ τα δικά της πάθη.
Ύπνος γλυκός τα βλέφαρα
να γύρει, να σφαλίσει
και μ’ όνειρα ευχάριστα
τη σκέψη να κεντήσει
και να διαβούν οι ώρες της
σαν θεία μελωδία.
Και σαν προβάλει η αυγή
με τη φωτοχυσία,
που ο ήλιος με απλωχεριά
χρώματα θα σκορπήσει
και ρόδινα τα ουράνια
θα μας τα ζωγραφίσει,
να πεταχθούμ’ ανάλαφροι
όλοι απ’ το κρεβάτι
και στη δουλειά που καρτερεί,
να τρέξουμε κεφάτοι.