Είναι νύχτα κι όλη η φύση ησυχάζει
μόνο ο Τάκης ρουχαλίζει
ο αέρας σύρματα, σκοινιά τραντάζει
ο ένας άρρωστος βογκάει
ο άλλος βήχει και ξερνάει
τρίτος για νερό φωνάζει
κι ο άλλος θέλει… κατρουγιάλι.
Πέστε μου; ποιον να προλάβεις;
Και η νύχτα προχωρεί
κι εγώ είμαι ακόμα ορθή.
Πάω λοιπόν να ξεραθώ
Να μπορώ να σηκωθώ
την αυγή να πάω σκολειό
να φωτίσω τα παιδιά
όλο με χασμουρητά!
Θα πείτε πως εμούρλανα,
και δικαιολογημένα,
που γράφω τα’ αηδίες αυτές
μεσάνυχτα περασμένα.