Έκλαψα πολύ που σ’ έχασα.
Έκλαψα για τα μάτια σου τα ολόφωτα!
Έκλαψα για το χαμόγελό σου τ’ ολόγλυκο!
Έκλαψα για τα μαύρα σγουρά μαλλιά σου!
Για το λιπόσαρκο μα αρρενωπό παράστημά σου.
Έκλαψα που δεν θα ’βλεπα το σπινθηροβόλο μυαλό
σου, τον ασίγαστο πόθο σου να φτάσεις ψηλά, τον
επίμονο αγώνα σου ν’ ανέβεις, τον τρόπο να υπερνικάς
τα εμπόδια.
Μα τώρα π’ έφτασες στο ψηλότερο σκαλί των
επιδιώξεών σου χαίρουμαι, χαμογελώ από ευχαρίστηση κι
αισθάνομαι ικανοποίηση που τα κατάφερες. Δεν
διέψευσες τις ελπίδες μου. Τα κατάφερες! Μπράβο.