Κοιτάζω τον Ήλιο,
είναι μεγάλος δίσκος
ολοκόκκινος, ολόφλογος,
ν’ ακουμπά στη Δύση.
Άραγε στο διάβα του
τι να ’χει απαντήσει;
Και τώρα φεύγοντας
τι τάχα να ’χει να μας μολογήσει;
Ζέστανε σήμερα καρδιές
έθρεψε ζώα και φυτά
ή τσουρούφλισε τις πέτρες
το χώμα και το κορμί μας
κι έκαψε τις καρδιές μας;