Δεν είσ’ εδώ, που ήρθαμε
ν’ αφήσουμε λουλούδια.
Ζεις σ’ άλλον κόσμο
εκεί που ηχούν
αγγελικά τραγούδια.
Το ξέρουμε, δεν είσ’ εδώ!
Μα ζεις ανάμεσά μας
κι ό,τι από σε αγαπήσαμε
κρατάμε στην καρδιά μας!
Της αμαρτίας τα σκαλιά,
είν’ εύκολο να κατέβεις
Σε παίρνει η κατηφοριά
και δε μπορείς ν’ αντισταθείς.
Γιατί η συνείδηση, από πριν,
να μη σου κόβει τη φορά
παρά σου έρχεται μετά
και τριβελίζει την καρδιά;
Ενώ απουσιάζει τη στιγμή,
όπου γλιστράς στη λάσπη,
τη βλέπεις ύστερα στητή,
να σε κοιτάζει αυστηρή
μ’ αγρικιθό το μάτι.