Θα μετανιώσεις κάποτε για τον οβολό που δεν έριξες στ’ απλωμένο χέρι και για το χέρι που δεν έδωσες σ’ αυτόν που ζητούσε βοήθεια.
   Θα μετανιώσεις για τον κακό λόγο που είπες και πλήγωσες μια καρδιά, μα και για το λόγο συμπόνοιας που δεν είπες.
   Θα μετανιώσεις για την αδιαφορία που έδειξες για την τύχη του εγκαταλειμμένου παιδιού, για τον ανάπηρο, για το φυλακισμένο, για τον άρρωστο, για τον πικραμένο, για τον απελπισμένο, για το νιο, που πήρε το στραβό δρόμο, για τη νια που δεν τη συμβούλεψες.
   Θα μετανιώσεις για την «καλημέρα» που δεν είπες και για την πλάτη που γύρισες στο γείτονά σου.
   Κι αν μετανιώσεις όταν ξυπνήσει η συνείδησή σου πάλι καλά! Αλλ’ εύχομαι να μην μετανιώσεις, όταν τύχει και βρεθείς στην ίδια θέση μ’ αυτούς, που δε θέλησες να … δεις!