Είσαι το διέξοδό μου. σε σένα έρχουμαι κάθε φορά ν’ αδειάσω τους καημούς και τις πίκρες μου, τις στενοχώριες και τα πάθη μου.
Γεμάτη πίκρα είναι η καρδιά μου. Βαριά σαν πέτρα η ψυχή μου.
Προσπαθώ ν’ αποσύρω την πέτρα, να διώξω την πίκρα, μα τίποτα δεν καταφέρνω. Τι φταίει; Έχω ζήλια, κακία, μίσος μέσα μου ή απογοήτευση για ότι πρόσμενα και δεν ήρθε, για ότι ζήταγα και δεν πήρα;