Τώρα με την κατάργηση των τόνων
τη μεγάλη αυτή
έστω και αργοπορημένη ευεργεσία,
που τυγχάνει και Θεού ευλογία
συμβαίνει να υπάρχουν
και πολλές αντιρρήσεις
και αρκετές παρατηρήσεις:

Πως κατάντησαν τη γλώσσα μας
κωλοσκουφέρα
και δε θα ξέρει κανείς να γράψει
μια καλημέρα

Πως χάθηκε εκείνη
η ευγενική καθαρεύουσα
με τη δοτική της
και στο τέλος των λέξεων
τα νι της.

Π. χ. επισκεπτήριον
ή αποχωρητήριον,
ανθοδοχείον και
ουροδοχείον.

Αμ’ εκείνες οι τριτόκλητες καταλήξεις
με τις απροσδόκητες απολήξεις:
ανδράσι, μητράσι, θυγατράσι
και ύδασι και γαστράσι
που σε φέρνανε σε σημείο να σκάσεις.

Κι αν αφαιρεθούν τελείως οι τόνοι,
όπως προτείνουν μερικοί
τότε θα ‘μάστε για το περιβόλι
του Πιριπιπή.

Έτσι το έχω ωραία πισίνα
θα λες έχω ωραία πισινά
και θα γίνονται χάλια σωστά
τα περίφημα περσικά χαλιά.